Bunun Andrew Manze'nin şimdiye kadarki en iyi diski olduğunu söyleyebilir miyim? Sanırım yanıt evet olacak. Tartini, Rebel, Uccellini, Telemann, Bach ve Corelli'nin eşsiz, standart belirleyici sonat performanslarını içeren bir katalogda - Biber'in diğer sonatlarından bahsetmeye bile gerek yok, bu sadece şimdiye kadar beklenen teknik ustalık açısından etkileyici değil , üslup kolaylığı ve Manze ile Richard Egarr'ın mükemmel senkronize ortaklığı ve aynı zamanda - ve belki de en dikkat çekici olanı - Manze'nin kemanının sesi için. Biber bu 15 sonat'ı scordatura (veya alternatif akort) kullanarak yazdı ve böylece 15 kutsal "gizem"in her birine benzersiz ses özellikleri atadı. Bazen farklılıklar çok incedir, diğer durumlarda ise daha dramatiktir ve burada daha önce hiç olmadığı kadar fark edilirler.
Bu, Manze'nin tüm sonatlar için tek bir keman kullanma kararıyla sağlandı ve onu "herhangi bir metal kaplama olmadan, koyun bağırsağından yapılmış, eşit gerilimli bir dizi tel" ile gerektiği gibi yeniden akort etti. Sonuç olarak, her sonatta bestecinin konseptine göre değişen kemanın sesindeki ve karakterindeki farklılıkları çarpıcı bir etkiyle duyabiliyoruz. Tellere daha fazla veya daha az gerilim ekleyerek, bir tel ile komşusu arasındaki olağan aralıklı ilişkileri yeniden düzenleyerek ve böylece bir dizi farklı rezonans etkisi yaratarak, bir keman bir dakika tatlı bir şekilde çekici olabilir ve bir sonraki an soğuk bir şekilde sert kenarlara sahip olabilir. Bu seslerin arasında, dört telden ve ahşap bir kutudan gelen (burada yaptığımız gibi) alışılmadık şekilde duyulan bir dizi tını ve ses var.
Biber'in zorlu dizelerinin ve bazen de aşırı alternatif akortların getirdiği önemli zorlukların üstesinden gelen kemancılar sıklıkla önceden ayarlanmış bir dizi enstrüman kullanırlar; ancak Manze'nin yaklaşımı, bu tek kemanın Beş Neşeli Gizem'den (Duyuru) dönüşümünü fark ettiğimizde çok daha dramatik bir dinleme deneyimi sağlar. , Doğum, vb.) Beş Acı Gizeme (Çarmıha Gerilme ve Ölüm) ve Beş Görkemli Gizemle (Diriliş, Göğe Yükseliş, Meryem'in Göğe Kabulü, vb.) sonlanır. Ancak Manze'nin nispeten kısa ama çok yararlı notlarında işaret ettiği gibi, bu çalışmalarda Biber'in amaçladığı veya amaçlamadığı katı programatik etkileri belirleme girişimleriyle dikkatimizi dağıtmamalıyız. Bunun yerine, bu karmaşık ama bir o kadar da son derece dinlenebilir ve son derece çekici sonatları tam anlamıyla takdir edebilmek için, daha bağlamsal bir yaklaşım benimsemeliyiz; örneğin, çakılan çivilerin sesini duymaya çalışmak yerine, İsa'nın çarmıhtaki resmini "görmek" gibi.
Elbette, Manze'nin çalımına kendinizi tamamen kaptırmadan edemezsiniz; bu, ustalık ve çabadan o kadar uzaktır ki, bu anıtsal güç gösterisinde ulaştığı saf ifade çeşitliliğine hayranlık duymak ve hayret etmek için bizi özgür bırakır. keman repertuarındaki en zorlu iki saatlik müzik. Ve mühendislik, müziğin amacına ve enstrümanın tonal özelliklerine o kadar sadık ki, Biber'in ustaca "yanlış akortlarının" etkilerini duymaya ve hissetmeye çalışmamıza bile gerek kalmıyor. Manze'nin önerdiği gibi, müziğin orijinal amacına sadık kalarak "dua ve meditasyon için uygun, samimi, özel bir atmosfer" uyandırmak için icracıların yalnızca bir eşlik enstrümanı kullanmayı seçmesine yardımcı olur (Egarr, org ve klavsen arasında geçiş yapar).
Praeludium'un ilk sonatının (Duyuru) açılış notaları nefes kesicidir; keman sanki başka bir dünyadan geliyormuş gibi görünür ve Manze bizi büyülenmiş halde tutar, sonraki iki dakika boyunca hayranlık uyandıran bir bekleyiş içinde askıda bırakır, muhteşem, dönen notalardan hemen tatmin olur. Aşağıdaki Aria'nın gelişip zengin sesli çift durakları ve bir dizi tuhaf, kısa, doğaçlama sözlerle bitiyor. Önümüzdeki iki saat, keman meraklılarını çok uzun süre büyülemeye yetecek kadar teknik becerilerle ve yorumlama sanatıyla (hem büyük hem de neredeyse fark edilemeyecek kadar incelikli) dolu. Manze'nin bunu nasıl yaptığı, burada sergilediği 15 gizeme ekleyebileceğimiz bir başka gizem.
Kayıt detayları:
HEINRICH BIBER - The Rosary Sonatas
Soloistler: Andrew Manze (keman)
Richard Egarr (organ, harpsichord)
Alison McGillivray (çello, Sonata XII)
Harmonia Mundi - 907321.22
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder