(English version of this review is after below Turkish one)
Yeni yılda ilk yazımızın konusu bence mükemmel bir caz albüm olan Big Blues. CTI tarafından 1978 yılında yayımlanan bu plak 60'lardan sonra-14 yıl sonra- iki caz devi trompetçi Art Farmer ve caz gitarist Jim Hall'ü tekrar bir araya getirme başarısını göstermiş.
Önce biraz Art Farmer'dan bahsetmek gerek sanırım;
Art Farmer kariyerine Benny Carter ve Jay McShann orkestralarında trompetçi olarak başladı, ama ünlenmesi Lionel Hampton orkestrası ile olan çalışmalarıyla başlar. Daha sonra Gerry Mulligan ve Horace Silver ile birlikte çaldı. Harmonik yetisi ve doğaçlama becerileri Benny Golson ile bir caz grubu kurmasına sebebiyet verdi. Bu prestijli grup ki McCoy Tyner ile Curtis Fuller'de bu gruptadır Farmer'ın ününü arttırdı.
50'lerin sonunda, Farmer grup lideri olarak kayıt yapmaya başladı ve fugelhorn'u ana enstruman olarak kullanmaya başladı. Gitarist Jim Hall ile uzun yıllar çalıştı ve fugelhorn'un gelişiminde öncü oldu. Destekleyen sanatçı olarak Dizzy Gillespie, Sonny Clark, Bennie Green ile çalıştı ve akabinde gruplarına dahil oldu. Avrupa'da (ki orayı evim diye adlandırır) turneler yaptı, fugelhorn ile trompet karışımı bir enstruman olan flumpet çalmaya başladı.Sahip olduğu lirik tarz çalma tekniği daima muhteşem kaldı.
Big Blues 1978 yılında destansı Electric Lady Stüdyolarında kaydedilir ve muhteşem bir beşli caz grup projesidir. CTI tarafından yayımlanan albümde düzenlemeler David Mathews'a aittir ve iki dev Art Farmer ve Jim Hall'ü tekrar bir araya getiren projedir. Kayıtlarda Mike Manieri'nin vibrafona usta dokunuşları, Steve Gadd'ın davuldaki harika tarzı ve basta Mike Moore'un usta performansı hissedilmektedir.
İlk yüz Benny Golson'un harika bestesi "Wisper Not" ile açılır. Yumuşak ve rahat bir ritim ile Jim Hall'ün solosu gelir. Sanatçının gitar tekniği çok akıcı ve değişkendir. Moore ve Gladd ise harika bir ritim ikilisi olarak burada ortaya çıkar. Manieri sanatçılara vibrafonu ile katılarak ortama canlı bir duygu katar.Solosu oldukça atak ve çok sıcaktır tonalite olarak parçada (ki özel bir amfi burada kullanılmıştır). Vibrafon ritime dahil olunca, fugelhorn solo öncesi birlikte çalmaya başlarlar. Farmer'ın buradaki performansı çok etkili ve tarzdır. İlk yüz bu parçadan sonra Thad Jones bestesi olan "A Child Is Born" un ağır tempolu versiyonuyla sonlanmakta. Burada Hall'ün gitarı ön plandadır, sanatçı parçada kıvrak bir solo geliştirmiştir ki bununla tüm artistik becerisi ve deneyimini sergilemektedir. Uzun soloda ise, Mainieri esnek yeteneğini parçada her hangi bir soruna yol açmadan ortaya koymaktadır.
Altta albümden, from the album " Big Blues"...
İkinci yüz albüme ismini veren bir Jim Hall bestesi ile açılmaktadır ki yumuşak bir caz parçasıdır ve Miles Davis/Milt Jackson dinamiğini anımsatır.Parçada Moore'un güçlü bas solosu funk etkisi yaratır ve Hall'ün canlı ritim gitarı muhteşem bir şekilde burada yer almaktadır. Bu parça sonrası albümün son çalışması harika bir uyarlama olan Ravel'in “Pavanne For a Dead Princess” adlı çalışmasıdır.Bu parçada Mathews'un düzenlemesi çok komplike ve yaratıcıdır. Farmer melodiyi harika bir şekilde burada kucaklar ve grup tempoda inişli çıkışlı olarak çalar, Hall'ün harika akortları duyulur ve tüm müzisyenler olabildiğince parçada doğaldırlar.
Bu albümdeki stereo kayıt muhteşem olarak ortaya konulmuş. Çok net ve tüm enstrumanların ayrı ayrı takip edilebilmesi çok etkileyici. O sebeple Pure Pleasure firmasına bu albümün plağını tekrar bastığı için teşekkür etmeli bence. Ve bir not albümde ilk yüz 45'lik ikinci yüz 33'lük devir olarak basılmıştır.
Ve kısadan hisse, eğer yorucu ve stresli bir günün ardından rahatlamak ve harika bir performans duymak istiyorsanız, bu klasik albüm tam size göre, albümü Equinox müzik kanalıyla bulabilirsiniz.
Tracks/Parçalar:
Side A (45 rpm):
"Whisper Not" (Benny Golson) - 8:44
"A Child Is Born" (Thad Jones) - 7:40
Side B (33 rpm):
"Big Blues" (Jim Hall) - 7:23
"Pavane for a Dead Princess" (Maurice Ravel) - 10:50
Recorded at Electric Lady Studios in New York City on February 2 & 3, 1978
Musicians/Ekip:
Art Farmer (flugelhorn),
Jim Hall (guitar),
Mike Manieri (vibraphone),
Mike Moore (bass),
Steve Gadd (drums).
From the album, "Pavane for a Dead Princess"...
And we start to our blog in new year with a great album "Big Blues...
Art Farmer began his career in the bands of Benny Carter and Jay McShann as a trumpeter. His stint with the Lionel Hampton Orchestra launched an illustrious career. Next he played with Gerry Mulligan and Horace Silver. His unerring detail for harmonic statement and improvisation led to the formation of Jazztet with Benny Golson. This prestigious ensemble (including McCoy Tyner and Curtis Fuller) increased the stature of Farmer.
By the late fifties, Farmer was recording as sole band leader. Eventually, he would switch to Flugelhorn as his primary instrument. He formed an association with guitarist Jim Hall that lasted for years. Farmer became a pioneer of developing jazz suited to the Flugelhorn. He was a heralded sideman, playing with Dizzy Gillespie, Sonny Clark, Bennie Green and briefly reunited with the Jazztet. He toured extensively in Europe (which he called home), releasing new material and began playing a “flumpet” (hybrid of a Flugelhorn and trumpet). The understated lyrical beauty of his playing never faltered.
Big Blues, recorded in 1978 at the fabled Electric Lady Studios (built by Jimi Hendrix), is a unique quintet project. Released on CTI Records featuring arrangements from David Matthews, it reunites
Side One opens with a texture-rich version of Benny Golson’s “Whisper Not”. A cool, walking rhythm leads into the initial solo by Hall. His guitar technique is very fluid and shifts with ease. Moore and Gadd create an understated, though irresistible rhythm section . Manieri joins them on vibes and adds a spooky, bouncy feel. His ensuing solo is nimbly precise, and very warm in tone (due in part to the use of a special amplifier). As the vibes rejoin the rhythm, Farmer and Hall share the lead before the flugelhorn solo. Farmer’s playing is both stylish and efficient. The side concludes with a slower waltz- like version of “A Child Is Born” (Thad Jones). As Hall’s guitar takes the lead, Mainieri weaves a counterpoint. Farmer (with a mute) delivers another highly expressive run. Hall develops a lithe solo that showcases his artistic, seamless expertise. On an extended solo, Mainieri gets to flex his considerable improvisational skill, but never breaks the mellow pulse of the song.
Side two has a different context. The title cut (written by Hall) unfolds like a cool/bop jazz piece, reminiscent of the Miles Davis/Milt Jackson dynamic. The muted flugelhorn takes on some of the trumpet’s resonance, accentuating a jazzier groove. Moore’s “heavy” bass reflects the funk influence of the era, and Hall’s saucy rhythm guitar hooks blend perfectly. The quintet is capable of an ethereal transition that can reconnect to the bop spontaneity. A unique cover of the erstwhile classical standard, “Pavanne For a Dead Princess” (Maurice Ravel) is spellbinding. Venturing into chamber jazz, Matthew’s arrangement is complex and inventive. Farmer embraces the haunting melody with a delicate graceful intensity. The band executes tempo shifts in meticulous fashion. Mainieri manages to drift in and out of the bass and drums with intuitive flair, while Hall excels on notation and chords. All of the musicians interact with a natural affinity.
The stereo sound of this album is flawless. The clarity and separation of all the instruments is impressive. . Thanks to Pure Pleasure for reissuing this gem.
A brief note, side A of this vinly is in 45 rpm and side B is on 33 rpm....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder