1980' e geldiğimizde Alan Parsons Project konsept albümlerine bir yenisini ekler ve Turn To A Friendly Card hayranlarıyla buluşur.
Albümün altı parçasının konusu olan Alan Parsons Project'in fikri, kumarın asırlık cazibesine ve insan ruhu üzerindeki boğucu etkisine odaklanıyor.
"Games People Play" de vokalist Lenny Zakatek, şarkıya albümün konseptinin gerçekleştirilmesine yardımcı olan bir ciddiyet vererek ikna edici ve odaklanmış bir ses çıkarıyor.
Üstte yer alan "Time" ile, hayatın geçişine bu lüks tınılı kasideyi, bu grubun diğer daha yavaş materyallerinin ötesinde bir yere taşıyan grubun beste ve söz dahisi Eric Woolfson' dur.
Beş ayrı parçaya ayrılan "The Turn of a Friendly Card" adlı son parçada insan irade gücünün çöküşü ve açgözlü eğilimlerimiz vurgulanıyor. Altta 1980 yılından orijinal klibi...
Albümün ilk yüzü normalde herhangi bir kaliteli albümü tamamlamak için yeterli, ancak Turn of a Friendly Card'ın 2.yüzü bütün hoş sürprizlerin yattığı yerdir. Radyo için fazla uzun olan 16 dakikalık beş bölümlük destansı albüme adını veren parça (Bölüm 1, Snake Eyes, The Ace Of Swords, Nothing Left To Lose ve Turn To A Friendly Card Bölüm 2 olarak bölünmüş) melodik, teknik olarak renkli zevkli dolambaçlı. İşitsel olarak ihtişamlı, her dala vuruyor.
Buradaki üç farklı ve son derece etkili ruh halinin sunumu- rezerve edilmiş temaya ek olarak- sahnenin merkezinde sırayla dönen çok çeşitli enstrümanlarla panoramik bir müzik tarihi turuna çıkarıldığımız Abbey Road' un retrospektif hissini anımsatıyor. Parsons'ın bu uzman hokkabazlık gösterisi, pop ve rock müzik tarihindeki en inanılmaz 10+ dakikalık koşulardan birini temsil ediyor. Gerçekten, Beatles veya Pink Floyd dışında hiç kimse bu tür sürekli değişen bir parçayı kopyalayamazdı- ve o zaman bile bunu başarmak için Parsons'ın mühendisliğine ihtiyaç duymuş olabilirler.
Chris Rainbow' un seslendirdiği "Snake Eyes", beş parça arasında en çekici olanıdır ve kaydın tamamını birbirine bağlar. Her Alan Parsons Project albümünde olduğu gibi, bu albüme de bir enstrümantal dahil edilmiş, bu "The Gold Bug" başlıklı ilginç bir çalışma. Grubun çoğu enstrümanında olduğu gibi, akışı ve ritmi albümün genel temposunu ve konseptini simüle ederek hoş bir ara görevi görüyor. Nothing Left To Lose güçlü bir beste ve Eric Woolfson 'un harika yorumu siz alıp götürüyor, benim en sevdiğim parça tüm güzel parçalar içinde bu. Altta klibi...
The Turn of a Friendly Card kısa olmasına rağmen isabetli ve fikrini gerçekleştirmeye geldiğinde asla yarı yolda bırakmayan bir ciddiyet vererek ikna edici ve odaklanmış bir ses çıkarıyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder