Alan Parsons Project - Freudiana Double LP

 

Alan Parsons Project' in son ve on birinci albümü olan Freudiana double  LP olarak 1990 yılında yayımlandı.

Grup yıllardır Sigmund Freud'un hayatı ve eserlerine dayanan bir konsept albüm üzerinde çalışıyordu. Yalnız bu albümü grubun diğer albümlerinden ayıran önemli bir nokta Alan Parsons Project olarak değil de hem grup ismi ve hem de albüm ismi olarak Freudiana şeklinde yayımlanmasıdır.   

Üstte Freudiana klibi...

Görünüşe göre 1990' a gelindiğinde Alan Parsons ve müzik mimarı Eric Woolfson pek iyi anlaşamıyordu ve izlenecek müzikal yol hakkında farklı düşünmekteydiler. Bu albümün kaydı sırasında Woolfson müzikallere yöneldi ve daha sonra bu albümün materyalinden yola çıkarak Avrupa'da pek çok tiyatroda rock müzikali Freudiana' yı sergiledi. Alan Parsons ise rock albümler yapmayı istedi ve bu albümü kaydettikten sonra ikisi ayrı yollara gittiler. Ancak bu albümü dinlerken tek bir sonuç çıkarılabilir. Bu aslında Alan Parsons Project'in 11. albümü. Grubun pek çok hayranının, ise bunun farkında olmaması nedeniyle bunu öğrenememesi üzücü. 

Altta albümden Let Yourself Go vokalde Eric Woolfson..

Grubun müziğinin çoğunlukla kulağa progresif rock dediğimiz müzik gibi gelmediğini hepimiz biliyoruz. Alan Parsons Project, bazı senfonik tatlarla, progresif rock ve pop müziği harmanlayarak mükemmel bir müzik oluşturdu. Bu albümün uzunluğunun grubun normal albümünün uzunluğunun iki katı olduğu düşünüldüğünde, yine de bir miktar tipik APP ezgisine sahipsiniz. 

Üstte albümden Dora...

"Little Hans" bir Beatlesque parçası. "Dora" ve "Let Yourself Go" gibi parçalar, diğer APP çabalarında bulacağınız türden tipik baladlardır.  "You're On Your Own" akılda kalıcı, güçlü bir çalışma, vokalde Kiki Dee yer alıyor. Altta klibi..

Özellikle albüme adını veren ve Eric Woolfson tarafından seslendirilen Freudiana hakkında yazılacak çok şey var. Arka plandaki yemyeşil atmosfer, egzotik sesler ve perküsyonlar ve Bairnson'ın güçlü gitar solosu parçayı oldukça güzel bir şekilde sonlandırıyor ve elbette en ilginç olanı sözler. 

"I am the mirror" özünde bir rock parçası ama Andrew Powell'ın eksiksiz senfonik aranjmanı onu Tales from Mystery and Imagine" gibi bir albüme dahil edilmeye uygun hale getiriyor. Burada vokal ise unutulmaz Leo Sayer'a ait. Altta klibi..

Ama dahası var tabii. Bazı noktalarda, Woolfson'ın yakın gelecekte gideceği yönü tahmin edebilirsiniz. "Funny You Should Say That" veya Sects Therapy "gibi parçalar, birbirleriyle sohbet eden birçok sesiyle bir müzikalin parçası olarak tasarlanmış gibi görünüyor. Özellikle muhteşem bir koro içeren Funny You. Müzikal tınılar kısmını beğenip beğenmemek tabii size kalmış.

Sonuçta grubun on dört yıllık müzikal yolculuğuna nokta koyduğu bu albüm, eğer gerçek bir Alan Parsons Project hayranı iseniz edinmeniz gereken bir albüm. Altta albümün kapanış parçası...

Bu yazıyla Alan Parsons Project külliyatını tamamlamış oluyorum, okuduğunuz için teşekkürler...